Διακοπές κυρίως παρουσιάζει το πρώτο 1ο/ήμερο του Σεπτέμβρη.
Ψεκασμοί,,παραπλανήσεις και λεηλασίες δεν γίνονται στα πευκοδάση,όμως το βαρύ χειμώνα πρέπει να αποφεύγεται για το μέλι του ,για τα μειονεκτήματα της χαμηλής τιμής του,της κατακόρυφης πτώσης της γέννας από από γηρασμένο πληθυσμό ,αλλά και έλλειψη γύρης. Σε εποχή όμως ερείκης που αποδίδει,αυξάνεται ο γόνος από 12 σε 26,ενώ στα πεύκα γίνεται μείωση από 12 σε 8.
Αν τα μελίσσια παραμείνουν πολύ στα πεύκα , προκαλείται επιδείνωση και στη συνέχεια έρχεται αντιμέτωπος ο χειμώνας,που μειώνει τον πληθυσμό από γηρατιά και προκκαλούνται απώλειες,που έτσι και δεν βρεθεί αμυγδαλιά και βρούβα ,αυξάνονται οι απώλειες των μελισσιών.Γιαυτό σωστά λέμε: « Το Μάρτη μετράμε τα μελίσσια.»Υπάρχει όμως και η άποψη ότι η περιορισμένη εκμετάλλευση του πεύκου και η μειονεξία των μελισσιών που δούλεψαν σε πεύκα,άφησαν αανεκμετάλλευτες άλλες καλύτερες ανθοφορίες.Οπότε αν προκύπτει κάτι από μέλι χάνεται σε μελίσσια.
Πρέπει λοιπόν στα πεύκα να πηγαίνουν δυνατά μελίσσια, αφού δεν περιμένουμε αύξηση του πληθυσμού και τα αδύνατα θα καταρρεύσουν.Αλλά τα μελίσσια που θα πάνε στα πεύκα να είναι ενισχυμένα με πλαίσια σφραγισμένου γόνου,για να προκύπτει πληθυσμός που θα δουλέψει και όχι κηφηνοπλαίσια.Ενώ τους προσθέτουμε πλαίσια με γύρη που είχαμε φυλάξει για αυτό το σκοπό, τους δίνουμε και καλοχτισμένες κηρήθρες σε ορόφους. Και να έχουν νέες βασιλισσες. Και πριν το πεύκο να έχουν δουλέψει θρούμπι,θυμάρι ,καστανιά,πολυκόμπι ρείκια,ΠΟΤΕ ΒΑΜΒΑΚΙ,αυτό απαγορεύεται.Και γενικά μετακινούμε τα μελίσσια ,από πυκρό σε γλυκό και από γλυκό σε πυκρό.: (Γλυκό είναι το μελίτωμα και πυκρό η γύρη, που βοηθούνπολύ στα έλατα.
ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΣΤΑ ΠΕΥΚΑ:
Συνενώνουμε τα αδύνατα μελίσσια κρατώντας τη βασίλισσα του καλύτερου και έτσι κερδίζουμε δυνατά μελίσσια και μέλι.
Κάνουμε ανανέωση βασιλισσών,περιορίζουμε τις απώλειες με συντηρημένες κυψέλες της αποθήκης,και χειριζόμαστε λιγότερα μελίσσια.
Τροφοδοτούμε τα μελίσσια με υποκατάσταρα, αν δεν έχουμε γύρες,που τα φτιάχνουμε μόνοι μας,με 14 κιλά νερό ,5 γύρης καλά διαλυμένης στο νερό ,26 κιλά ζάχαρης. Ομως να είναι Ελληνική ,αν έφερε τέτοια το ΛΙΝΤΛ,δηλαλαδή όχι εισαγόμενης καλλιέργειας με νεονικοτινοειδή δηλητήρια των Αγροχημικών πολυεθνικών εταιρειών. Και η ΖΆΧΑΡΗ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΚΛΡΥΣΤΑΛΛΙΚΉ ΑΛΕΣΜΈΝΗ ΧΩΡΊΣ ΝΙΣΙΣΤΈ, ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΊΤΑΙ ΓΙΑ Α ΜΉ ΣΒΟΛΙΆΖΕΙ,ΑΛΛΆ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΥΣΚΟΊΛΙΑ ΣΤΙΣ ΜΈΛΙΣΣΕΣ.
Και μακρυά από τη μεταλλαγμένη σόγια που είναι επικίνδυνη και χρησιμποιείται παντού σαν ζωοτροφή και ορνιθοτροφή,δυστυχώς καθιερωμένη και σε πάμπολες ανθρώπινες τροφές.
Άν δίνει λοιπόν ο πεύκος ,προκύπτει τρύγος σε 15-20 μέρες ,σε ορόφους και γονοφωλιά .Και δευτερος τρύγος αν συνεχιστεί το μελίτωμα.
Στον τρύγο αφαιρούνται τα σφραγισμένα κελιά ,κατά τα δύο τρίτα και αφήνονται μισοσφραγισμένα πλαίσια να σφραγιστούν.
Μετά τον τελευταίο τρύγο κάνουμε καταπολέμηση στα βαρρόα και επιστρέφουμε κηρήθρες που καλύπτει το μελίσσι.Και είναι αποτελεσματική αυτή η καταπολέμηση των βαρρόα αφού δεν υπάρχει γόνος και τα παράσιτα είναι πάνω στις μέλισσες.Οποτε είναι και ευπρόσβλητα.
Η πρότασή μας είναι να χρησιμοποιείται οξαλικό διένυδρο οξύ με εφαρμογή της ανάρτησής μας στις 16/12/ 2012 που η χρήση της έχει σχεδόν γενικευτεί με άριστα αποτελέσματα.
ΠΗΓΗ ΜΑΣ: Μελισσικομική Επιθεώρηση,τόμος 1987 σελ,..17,36,37
https://tomelissi.wordpress.com/2016/05/30/ο-πευκοσ-για-τη-μελισσοκομια/
